طفلی بنام شادی دیریست گم شده
با چشمهای روشن براق
با گیسوئی بلند به بالای آرزو
هر کس از او نشانی دارد ما را خبر کند
اینهم نشانی ما:
یکــسو خلیج فارس ؛ ســوی دیگر خزر
اینجا وبلاگ دوم منه و بیشتر اینجا برای ثبت وقایع و حرفهای روز مرمه
به قول یکی از دوستان وبلاگ نویس:
" شاید ارزش بعضی حرفها در لحظه قابل فهم و دریافت برای همگان نباشد اما دلیلی برای نگفتنشان و ثبت نکردنشان نیست "
- استفاده از مطالب این وبلاگ منوط به کسب اجازه از صاحب آن است.
ادامه...
سلام از مطالب وبلاگتان بسیار لذت بردم. من از این مطلب در وبلاگم استفاده کردم البته با ذکر منبع امیدوارم ناراحت نشوید. که در صورت نارضایتی شما فورا حذف میشود. ممنونم.
تو مثل نفسی......
تکرارت تضمین زندگی منه....
راستی تو هم جزو همون بعضی ها هستی
این هم مهر من:
میدانی؟ میگویند رسم زمانه چنین است! می آیند ، می مانند ، عادتت میدهند و میروند؟ و تو تنها می مانی…
راستی رسم تو چیست؟ مثل فلانیهاست؟؟
مگر تو نمیدانی؟
جدیدا با دیوار حرف می زنم...!
میدونی ! از شخصیتش خوشم اومده یه جورایی محکمه... ثابته... آرومه... غلط نکنم از منم خوشش آمده...
امروز ابری ام .
از این دکلمه خاطره دارم در حد تیم ملی مالدیو وقتی ۲۶ تا گل از ایران خورد یعنی بسیار بد .
بیشتر از آنچه تصور کنی خیانت دیده ام
و بیشتر از آنچه باور کنی قلبم را شکسته اند
اما تو نه خیانت کردی و نه قلبم را شکستی
تو جگرم را آتش زدی
زبانم می گوید زبانم می گوید
به امید روزی که روزگارت سیاه تر از پر کلاغ
تیره تر از غروب و غمگین تر از دم جدایی باشد
اما دلم میگوید به امید روزی که آشیانت بالاتر از آشیان عقاب ،
چشم انداز نگاهت زیباتر از بهشت
بر لبانت لبخند و صد هزار پری کنیزت باشند
تو که تازه رسیدی از گرد راه
تو که تازه به دل ما رسیدی
تو چه جوری ما رو دیونه دیدی
توچه جور نقشه برامون کشیدی .
عمریه عمریه که عاشق خدایی این دل ما
آخر خط و باز فدایی این دل ما
تو یکی بیا و از پشت دیگه خنجرش نزن
ذالفقار عشقت ُ تویکی بر سرم نزن
دل مارو به خزونه تو با عشقت دیگه پرپرش نکن
بیچاره خوش باورو ساده وپاک دل ما
واسه یک ذره وفا عمری هلاک دل ما
بیا باما تو یکی از ته دل یار بشو
راستی راستی بیا با ما عمری گرفتار بشو
تو که تاره رسیدی از گرد راه
تو که تازه به دل ما رسیدی
تو چه جوری مارو دیونه دیدی
تو چه جور نقشه برامون کشیدی
نکنه هوس گریبون دلت رو بگیره
نکنه تا جون گرفت دوباره این دل بمیره
نکنه اشک مارو تو هم بخوای دربیاری
نکنه حوصله مونو تو بخوای سر بیاری
ما دیگه خسته شدیم
حوصله ی حرفای پوچُ نداریم
ما دیگه خسته شدیم
طاقت کوچ ُ نداریم
یه باری از دوشم بگیر
مشکل رو مشکلم نذار
نکنه اشک مارو تو هم بخوای
دربیاری نکنه حوصله مون ُ تو بخوای سر بیاری
ما دیگه خسته شدیم حوصله ی حرفای پوچ ُ نداریم
ما دیگه خسته شدیم طاقت پوچُ نداریم
سر به سرم بذار ولی سر به سر دلم نذار
ما دیگه خسته شدیم حوصله ی حرفای پوچ ُ نداریم
ما دیگه خسته شدیم طاقت کوچ ُ نداریم
تو یکی بیا باما از ته دل یار بشو
راستی راستی بیا با ما عمری گرفتار بشو...
ای زاده ی هفت پشت اصالت
در مکتب عشاق اگر این بود جوابت
لعنت به تو و ذات خرابت
ای شناگر قابل تو آب نمی دیدی
بازیچه شب گردان مهتاب نمی دیدی
ای زاده ی هفت پشت اصالت
تفسیر تو این بود اگر از اصل نجابت
لعنت به تو و ذات خرابت
اینک تو و این مرداب
اینک تو و این مهتاب
بیداری اگر این است
رفتیم دگر در خواب
ای کرم بدن شب تاب
به به چه قشنگی تو در این نقش بر آبت
لعنت به تو و ذات خرابت
رفتیم و از این رفتن بسیار تو را بخشید
آزادی و قلب تو بر رفتن ما خندید
آن تازه رس نوبر گر حال مرا پرسید
گو شکر خدا گفتم و راضی ز ثوابت
لعنت به تو و ذات خرابت
بر اصل و نسب بالی
ای اصل و نسب عالی
ای کاش نبینی تو
آن روز که پامالی
ای عاشق پوشالی
اینک تو و جولانگه مستان شرابت
لعنت به تو و ذات خرابت
ای عاشق پوشالی
گفتم که گلی افسوس
پا تا به سرت خاره
ای بی خبر و مدهوش
این مستی پیروزی
چند است و نه بسیاره
سقای هزار تشنه ی آواره
سیراب شدند جملگی از آب سرابت
لعنت به تو و ذات خرابت
در آیینه ات بنگر
حیوان صفتی بینی
حاشا مکن این باور این دست تو نیست اینی
این است ترازوی عدالت
تو پادشه مکر و رضالت
ارزانی آن تازه رس خوش قد و قامت
تو پیش کش و قصه ی ما هم به سلامت
ای زاده هفت پشت اصالت
تفسیر تو این بود اگر از اصل نجابت
لعنت به تو و ذات خرابت
پایان سخن بشنو این غائله شد از نو
در مکتب عشاق اگر این بود همه صبر و قرارم
گر حوصله این بود وچنین پا به فرارم
این گونه اگر گربه صفت بودم و حاضر به جوابم
لعنت به من و عشق و بر این ذات خرابم
اینک تو و این مرداب اینک تو و این مهتاب
بیداری اگر این است رفتیم دگر در خواب
ای کرم بدن شب تاب
به به چه قشنگی تو در این نقش بر آبت
لعنت به تو و ذات خرابت
لعنت به تو و ذات خرابت
مرحبا چه قلب سنگی داشتی تو
چه دل شهر فرنگی داشتی تو
مرحبا به این همه عشق و وفا
چه دل زبر و زرنگی داشتی تو
قلبم را تا میکنم
میگذارم لابلای صفحات کتاب!
تا دست نخورده باقی بماند!
برای زمانی که باز میگردی..
راستی
موریانه بیداد میکند!!!
دیر نکنی...!
کفش هایم را جای پاهایت می گذارم
تا قدم هایم با تو
یکی شوند
بلند که راه میروی
کوتاه میشوم.
دوست داشتن... نم نم باران است!
که کم کم می آید و به درازا می بارد...
چه زیباست اگر همواره اینگونه بباریم و ابر همیشه بهار آسمان محبت باشیم...
کسی در رگ های من تو را آواز میخواند
شعله میشوم
بیرون میریزم از چشم هات
و جهان
بشکه باروت!
بعضی آدمها مال تواند!
حتی اگر بذارند و بروند
آخرش بر میگردند...
بعضی آدمها مال تو نیستند!
اگر هر روز و هر لحظه کنارت باشند
آخرش
میگذارند و میروند.........
سرد است هوا...پنجره را ببند.. خودم برایت می بارم!
رضا کاظمی
وقتی تلفن زنگ میزند
یعنی از یاد نرفته ای
حتی اگر به اشتباه شماره ات را گرفته باشند
ببین دوست من!
در این دنیا
خیلی از آدمها هستند که
شماره شان حتی به اشتباه گرفته نمی شود!
رسول یونان
مستقیم؟!! دربست؟!!
مانده ام!
در این شهر شلوغ و پر ترافیک...
هیچ کس دلم را نمیبرد
طلا باش...
تا اگه روزگار آبت کرد
روز به روز طرح های زیباتری از تو ساخته شود
سنگ نباش...
تا اگر زمانه خرد ات کرد
تیپا خورده ی هر بی سر و پایی بشوی
اگه این آخریشه یک شعر اختتامیه مینویسم که برای من زیباترین شعر دنیاست:
من ابر شدم!
یادت هست گفته بودی که خورشیدی؟!
تا زیباتر بتابی....
چقدر گریستم.........
رسول یونان
وای خدا چقد جریمه نوشتم به خاطر گناه نکرده!
خسته شدم!
ولی
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
تقدیم با عشق
سلام
از مطالب وبلاگتان بسیار لذت بردم.
من از این مطلب در وبلاگم استفاده کردم البته با ذکر منبع
امیدوارم ناراحت نشوید. که در صورت نارضایتی شما فورا حذف میشود.
ممنونم.